Ferdynand Hompesch zaistniał w Rudniku w drugiej połowie XIX wieku. Pochodził z arystokratycznej rodziny austriackiej osiadłej w Czechach, a przez żonę Zofię spokrewniony był z cesarskim dworem Habsburgów. Nie pochodzenie i tytuł zdecydowały o popularności hrabiego w Rudniku. Wpisał się on w zbiorową pamięć jako dobroczyńca miasta.

Dzięki niemu zaniedbane, biedne galicyjskie miasteczko zmieniło swoje oblicze, a mieszkańcy podnieśli się z biedy. Ten człowiek o niezwykłej energii spowodował, że Rudnik nie pozostał na uboczu; z jego inicjatywy przeprowadzono przez miasto linię kolejową, wytyczono bitą drogę do Leżajska.

W mieście pojawił się pierwszy lekarz. Sprowadził także aptekarza, młynarza i leśniczego. Na tym nie kończą się zasługi hrabiego dla Rudnika. Uważa się go za ojca rudnickiego wikliniarstwa, które wzbogaciło miasto i mieszkańców. Wykorzystując rodzącą się koniunkturę na wyroby wiklinowe, wysłał na nauki do Wiednia w latach 1872
1873 pięciu młodych Rudniczan, którzy po powrocie szkolili innych, a warunki do szkolenia były znakomite jako, że w 1878 roku założył hrabia Hompesch szkołę koszykarską.

Dzięki tym mądrym posunięciom Rudnik stał się znanym nie tylko w Austro- Węgrzech, ale w całej
Europie ośrodkiem wikliniarskim. O wrażliwości na ludzką biedę hr Hompescha , świadczy
jego zainteresowanie i pomoc pogorzelakom po wielkim pożarze Rudnika z dnia 6,06,1896 roku. Dawał on pieniądze i drzewo na odbudowe spalonych domów. Miasto zostało odbudowane według planu zleconego przez właściciela. Hrabia Ferdynand Hompesch zmarł w 1897 roku w wyniku choroby, której nabawił się podczas konnej podróży, a konie były jego pasją, podobnie jak nieustające zakłady.