16 lipca, niedziela, godz. 20.00

Recital Anny Szałapak z udziałem Michała Półtoraka - skrzypce
Konrada Mastyło - instrumenty klawiszowe

***
13 sierpnia, niedziela, godz. 20.00

Maria Zientek- śpiew Elżbieta Włosek - organy

***
10 września, niedziela, godz. 17.00

Georgij Agratina - fletnia Pana, cymbały koncertowe Robert Grudzień - organy Kameralna Orkiestra Festiwalowa

Program Festiwalu

16 lipca, niedziela, godz. 20.00

Recital Anny Szałapak z udziałem
Michała Półtoraka - skrzypce
Konrada Mastyło - instrumenty klawiszowe

13 sierpnia, niedziela, godz. 20.00

Maria Zientek- śpiew Elżbieta Włosek - organy

10 września, niedziela, godz. 17.00

Georgij Agratina - fletnia Pana, cymbały koncertowe
Robert Grudzień - organy
Kameralna Orkiestra Festiwalowa

Wykonawcy

Anna Szałapak -jest w piosence polskiej zjawiskiem wyjątkowym. Zresztą nie tylko
w piosence Anna jest kimś wyjątkowym, w życiu też. Wszystko w tym życiu jest zborne, wszystko piękne i ogromnie polskie, a nawet małopolskie, zanużone po uszy w tradycji.
Już sam dom Ani zasługuje na uwagę: dom krakowski, zacny. Obok tego domu prowadzi droga - ni to droga, ni to ulica, którą Anki rodzice przywędrowali z galicyjskiego dworku. A w pokoiku Ani -jej obrazki, grzebienie, nuty, zabawki, pióra, no i słynne kapelusze.
Za ścianą - brat Piotr z wąsem sumiastym, z talentem hobbisty modelarza, też wielce krakowska postać. W ślad za takim obrazkiem domowym - drugi obrazek: studia. Naturalnie etnografia, a specjalność najosobliwsza z osobliwych - Rynek krakowski. Oczywiście - historia Rynku krakowskiego. I obrazek następny: praca w Muzeum Szopek. I obrazek trzeci: śpiewanie w Piwnicy krakowskiej. Z czerni, z dymu,
z alkoholowej pary, z chichotu Piotra Skrzyneckiego, z absurdu, zabawy i modlitwy, z tego wszystkiego, czym kipi Piwnica, wynuża się Ania jak anioł z piekła. Anioł, co się w piekle dobrze czuje. Biała suknia, białe skrzydła, srebrzystobiałe intencje, biate kwiaty, biała dusza i rude włosy, którymi porasta bohaterka piosenki o Annie Csillag. Białość, biel, anielskość. I do tego barwa głosu - szklana.ale szorstka, poważna, ale powabna. Arcyciekawe to
połączenie. Ta czerń piwniczna i ta białość Ani. Zaiste, nie byłoby chyba Piwnicy bez Anki, ale i Ani bez Piwnicy, bez Piotra Skrzyneckiego i naturalnie bez Ojca Chrzestnego - bez tajemnego zjawiska - bez Zygmunta Koniecznego. To Zygmunt skomponował dla Anny Szałapak dziesiątki piosenek bardzo śmiesznych, bardzo poważnych i bardzo szalonych. To Zygmunt podszeptuje jej: "Zrób to tak, a nie tak". To Zygmunt swą przyjaźnią muzyczną towarzyszy Ani w Krakowie i w Paryżu, w Piwnicy i w Loży. Także w Avignonie na moście, gdzie ku wielkiej mojej radości i ja z nimi byłam, i wino piłam.

Agnieszka Osiecka

Zientek Maria - po ukończeniu studiów na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Stanisławy Marciniak - Gowarzewskiej, była uczestniczką kursu mistrzowskiego pod kierunkiem Lorę Fischer w Weimarze. Jest laureatką zarówno krajowych, jak i zagranicznych konkursów wokalnych, z których na uwagę zasługują zwłaszcza: II nagroda oraz nagroda specjalna za najleprzą interpretację arii Mozarta od Konsula austrackiego w Polsce w V Konkursie Wokalistyki Operowej im.Adama Didura w Bytomiu (1994) i nagroda za najpiękniejsze wykonanie Halki z opery St. Moniuszki, udział w konkursie finałowym jako laureatka III Intemationaler Gesangswettbewerb der Italienischer Oper "I Cestelli Competizione dcirOpera" w Berlinie (1996). - dzieła oratoryjne - kantatowe, takie jak: Reouiem WA. Mozarta, DC Symfonia L. van Beethovena"Te Deum" A. Brucknra, III Symfonia "Pieśni żałobnych" H.M. Góreckiego. - muzykę operową: arie Ch.W. Glucka, WA. Mozarta, St Moniuszki,
P. Czajkowskiego, G. Yerdiego, G. Pucciniego, oraz arie operetkowe F. Lehara, J.Kalmana, J. Straus-sa. - lirykę wokalną: F. Schuberta, F. Chopina, St. Moniuszki,
J. Brahmsa i S. Rachmaninowa. - muzykę sakralną: J.S. Bacha, J.F.Haendla, W.A. Mozarta, G. Faure, C. Francka i innych kompozytorów. Od roku 1994 jest solistką
Opery Śląskiej w Bytomiu, z którą kreuje wiodące partie sopranowe w przedstawieniach operowych.
Z powodzeniem daje koncerty muzyki kameralnej z towarzyszeniem fortepianu i organów.

Włosek Elżbieta - urodzona w Rybniku, gdzie ukończyła klasę fortepianu w PSM
II stopnia. Następnie studiowała na Wydziale Wychowania Muzycznego oraz Instrumentalnym Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach,
w klasie organów prof. Juliana Gembalskiego. W latach 1993/94 odbyła uzupełniające studia podyplomowe w Konserwatorium Muzycznym w Toulouse (Francja), które zakończyła konkursowym egzaminem zdobywając I miejsce w kategorii organisty koncertującego.
Była uczestniczką wielu kursów mistrzowskich w kraju i za granicą z takimi profesorami jak: prof. J. Boyer, prof. Fr. Chapelet, prof. J. Ferrard, Karniel  D'Hooghe, prof. Piet Kee, prof. E. Koimann, prof. Guy Bovet, prof. M. Torrent, prof. J.D. Christie, prof. L.F. Tagliavini i prof. W. Seifen. Elżbieta Włosek prowadzi klasę fortepianu i organów w PSM
I stopnia w Raciborzu oraz II stopnia w Rybniku. Oprócz tego prowadzi szeroką
działalność koncertową w kraju i za granicą, W swoim repertuarze posiada utwory od epoki baroku z różnych kręgów stylistycznych: włoskiego, hiszpańskiego, francuskiego
i niemieckiego (takich kompozytorów jak: G. Frescobaldi, C. de Arrauxo, N. de Grigny,
N. Bruhns, D. Bwrtehude, J.S. Bach) - poprzez utwory kompozytorów romantycznych
z kręgu niemieckiego oraz francuskiego (C. Franek, L. Vieme, L. Boeliman,
F. Mendelssohn, J. Brahms, F. Liszt M. Reger), aż po muzykę kompozytorów XX wieku ze szczególnym upodobaniem do kompozytorów polskich (F. Nowowiejski, M. Surzyński, F. Rączkowski i M. Sawa).


Georgij Agratina - od 5-go roku życia uczył się gry na skrzypcach oraz fletni Pana u Fiodora Kaptari. Kolejno kontynuował naukę w szkole średniej i Konserwatorium Muzycznym w Kijowie. Od 1970 roku jest solistą Narodowej Orkiestry Instrumentów Ludowych oraz profesorem Akademii Muzycznej w Kijowie. Koncertował z najbardziej prestiżowymi orkiestrami symfonicznymi oraz jako solista Rosji, Niemczech, Francji, Kanadzie, USA (wielokrotne tournee koncertowe), Mongolii, Holandii, Polsce oraz
Mołdawii, Ukrainie i w Rumunii. W programie artysta prezentuje muzykę narodową: ukraińską, mołdawską, rumuńską oraz klasyczną i popularną. Skomponował wiele utworów oraz dokonał opracowań dla orkiestr kameralnych, symfonicznych i zespołów kameralnych. Jego kompozycje zostały nagrane przez rozgłośnie radiowe w wielu krajach Europy wschodniej i zachodniej. Posiada również na swoim koncie nagrania płytowe (w Polsce m.in. DUX) oraz telewizyjne w krajach, w których występował. W roku 1997 obchodził jubileusz 30-lecia pracy artystycznej. Współpracuje na stałe jako solista Fundacji im. Mikołaja z Radomia. Od 5-ciu lat występuje w duecie z Robertem Grudniem
wykonując 50 koncertów rocznie oraz realizując 3 płyty kompaktowe.

Robert Grudzień - ukończył Liceum Muzyczne w Lublinie, w klasie organów prof.
Zdzisława Jańczuka. Studiował w Akademii Muzycznej w Łodzi oraz w Duesseldorfie. Odbył kursy mistrzowskie w Austrii, Czechach, Szwajcarii. Koncertuje na terenie całego kraju oraz za granicą (m.in. Austria, Czechy, Finlandia, Słowacja, Łotwa, Niemcy, Francja, Włochy, Hiszpania, Szwajcaria, Rosja, Ukraina, Ameryka Północna). Dokonał wielokrotnych nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. Występuje jako solista oraz
w duecie z tenorem Wiesławem Ochmanem, sopranistką Teresą Żylis-Gara, flecistą Grzegorzem Olkiewiczem, sopranistką Yoshiko Hara, Wolfgangiem Ebnerem - róg alpejski, wiolonczelistą Wolfgangiem Panhoferem oraz Georgijem Agratina - fletnia Pana. Współpracuje z "Poznańskimi Słowikami". W 1990 r. otrzymał nagrodę komitetu
d.s. Radia i Telewizji za twórczość radiową. Jest twórcą i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej, odbywającego się w 48 miastach na terenie
całej Polski. Jest powoływany w charakterze konsultanta do opiniowania projektów nowych instrumentów, a także remontów i restauracji historycznych organów. Otrzymał szereg dyplomów, nagród i wyróżnień. W roku 1996 obchodził jubileusz pracy artystycznej. Czytelnicy "Gazety Wyborczej" przyznali mu tytuł Radomianina Roku 1994. Jest honorowym obywatelem m. Leżajska, Żelowa oraz przyjacielem m. Mielca.
Pełni funkcje Dyrektora Zarządu Fundacji im. Mikołaja z Radomia, organizatora festiwali organowych i akcji na rzecz zabytkowych organów w Polsce.

Rudnickie organy

Organy w kościele św. Trójcy w Rudniku są trzecie pod względem wielkości w województwie podkarpackim. Przewyższają je jedynie instrumenty znajdujące się
w leżajskiej Bazylice oraz Katedrze w Sandomierzu. Liczą 36 głosów, z których
11 umieszczono w pierwszym manuale, 9 w drugim, 8 w trzecim i 8 w pedale.

Nazwisko budowniczego nie jest znane. Podczas remontu na kilku piszczałkach natrafiono na inskrypcję "Neustadt". Oznacza to, że organy zostały przwiezione z Prudnika na Dolnym Śląsku. Stało się to w latach pięćdziesiątych naszego stulecia.

Instrument składa się z dwóch organów:
Głównych - w skład których wchodzi pedał oraz manuał pierwszy i drugi -
oraz bocznych. Ich piszczałki, należące do manuału trzeciego, umieszczono za ołtarzem. Organy maja elektromagnetyczną trakturę gry i rejestracji.

Generalny remont instrumentu rozpoczął się w 1998 roku. Konieczność jego przeprowadzenia nie podlegała dyskusji, ponieważ organy były praktycznie nieczynne. Wszystkie te elementy zostały zdemontowane, oczyszczone i zrekonstruowane. Wymieniono 1100 diod, około 2000 mieszków i 480 elektromagnesów. Miechy otrzymały nowe oskórowanie, a dmuchawa nowy silnik obracający się z prędkością 2890 obr./min.

W celu poprawienia brzmienia oraz dostosowania organów do wymogów koncertowych usunięto boczne atrapy piszczałek w prospekcie, gdyż tłumiły one siłę dźwięków. Dokonano także znaczącej korekty zestawu głosów, gdyż poprzednio były one dobrane dość przypadkowo.

W obecnej postaci organy znakomicie sprawdzają się w liturgii, pozwalają też wykonywać literaturę muzyczną od Bacha do współczesności. Jednakże najlepiej brzmią tytaj utwory napisane w czasach romantyzmu. Jest to unikalny instrument, wart zainteresowania, w pełni pozwalający na organizowanie regularnych koncertów organowych. Ciekawostką instrumemetu są efekty takie jak: bęben, talerz, kukułka, wibrafon.

Wyremontowanie organów jest zasługą specjalistów, którzy pracowali pod kierownictwem cenionego organmistrza Jerzego Kukli z Bielska Białej.


Dyspozycja organów